یادش به خیر قدیم ترها وقتی کسی به مشهد مقدس یا کربلای معلا و نجف اشرف مشرف می شد قبل از رفتن چاووش خوانها در روستا راه می افتادن و چاووشی می خواندند.تا اونجا که یادم میاد حاج علی نقی زاده یا همون علی حبیب خودمون چاووشی های زیبایی می خوند و الان صداش توی گوشم هست کاش بتونم یه فایل صوتی ازش بیداکنم و بگذارم.
صلوات‌خوانی:
اول به مدینه، مصطفی را صلوات                دوم به نجف، شیر خدا را صلوات
سوم در کربلا، به شمر ملعون لعنت            چهارم به توس، غریب‌الغربا را صلوات
ما دوستدار مصحف و در دین احمدیم           اندر جهان به خلق دو عالم سرآمدیم
زیر لوای آل علی (ع) صف کشیده‌ایم           چشم انتظار قائم آل محمدیم
بازگشت کاروان از سفر عتبات عالیات:
چه کربلا، عزیزان خدا نصیب کند                  خدا نصیب به عرش و هم، گدا بکند
رفتم به کربلا به سر قبر هر شهید                دیدم که تربت شهدا مشک و عنبر است
رفتن کاروان به مشهد مقدس:
در توس جلالت رضا می‌بینم                       بی‌پرده، حریم کبریا می‌بینم
در کفش‌ک‍َنِ حریم پور موسی                      موسای کلیم، با عصا می‌بینم
مشهد مقدس :
ز تربت شهدا بوی سیب می‌آید                   ز توس بویِ رضای غریب می‌آید
سری نهاده به غربت، رضا دلش تنگ است    ز توس تا به مدینه، هزار فرسنگ است